Со својата преголема желба, Робинзон како лекомислен и непослушен син, заминува од дома и се качува на брод заедно со останатите морнари. Бродот испловува на 1 септември 1651 година, кога Робинзон има осумнаесет години. Пред да излезат од устието Хамбер, задувал силен ветер и голема бура го зафатила бродот. Додека траела бурата Робинзон се каел што ги напуштил своите родители и си ветил дека ако преживее ќе се врати дома. За кратко време бурата стивнала и тие пристигнале во Јармут. Но таму Робинзон заборавил на своите ветувања и мисли што побрзо да се врати дома. Наместо да се врати во Јорк, Робинзон заминал за Лондон каде што запознал еден постар капетан кој му предложил да патува со него. Тоа патување во Африка и Нова Гвинеја било единственото среќно патување за Робинзон. Но по враќањето во Англија стариот капетан починал, и Робинсон бил принуден своето второ патување да го изведе без неговата помош. На тоа патување Робинзон бил заробен од пирати (Турци од Салех). Откако живеел неколку години како роб во Мароко се запознал со едно момче по име Ксури и заедно успеале да побегнат. Пловеле долго време со чунот сè додека не здогледале еден португалски кораб кој ги однел во Бразил. Таму Робинзон останал неколку години и направил плантажа со шеќерна трска. Живеел среќно сè до моментот кога повторно се качил на кораб.Коработ тргнал на 1 септември 1659 година (истиот ден во кој 8 години порано побегнал од дома). После дванаесетиот ден од нивната пловидба задувал силен ветер и голема бура го зафатила коработ. Коработ не ги издржал силните бранови и ветерот и се распарчил. Робинзон бил во бесвест, а кога се освестил сфатил дека е единствениот преживеан во бродоломот. Откривајќи дека се наоѓа на пуст остров, Робинзон Крусо како да ја гледа смртта пред очи. Без храна и вода, без облека и оружје, изнемоштен и завиен во таинственост, тој се покајува што ги напуштил родителите и својата татковина, но веќе е доцна. Во неговите очи се станува непирајтел - шумењето на дрвјата, крикот на вознимирената птица, острите очи на непознато животно. Очекувајки во секој момент да биде распарчен од некој крволочен ѕвер, а не мајќи никаква можност да го напушти островот, Робинзон Крусо останува во оваа дивина, подготвувајќи да се одбрани од секаков непријател. Од оштетениот брод, успева да ги земе залихите на храна, облеката, оружјето, барутот, алатките и се она што може да го искористи за создавање на свој дом. Охрабрен почнува да го создава необичното живеалиште, да го осигури од секаква опасност и полека почнува да го открива таинствениот остров. Преку ловот обезбедува месна храна, од некулкуте семки јачмен и ориз (кои му се истурија на земјата набрзо по пристигнувањето на островот) добива жито, а од фатените диви кози и јариња создава свое мало стадо. Робинзон Крусо се помирува од самотијата,иако ги има своите пријатели-животните и наоѓа некакво свое спокојство, надевајќи дека еден ден, додека сѐ уште е жив, ќе биде откриен и спасен. Појавувањето на дивите луѓе од други земји, човекојадците кои доловуваат на брегот на пустиот остров да ги изедат своите жртви, кај Робинзон создава страв и гнасење. Но, потоа со спасувањето на жртвата на човекојадците, што Робинзон го нарече Петко, се раѓа нова надеж за спасување од пустелијата. Робинзон почнува да го учи Петко да комуницира и да се однесува пристојно. Петко е единствениот голем и верен пријател на Робинзон Крусо по бродоломот. Едни морнари се побуниле против капетанот на еден англиски брод, и ги довеле на островот. Робинзон, заедно со Петкан, повторно го покажува својот воинствен талент и го ослободува капетанот, неговиот помошник и уште еден патник. Потоа сите заедно ги заробуваат побунетите морнари и го освојуваат бродот со кој тргнуваат на пат кон Англија. Робинзон Крусо по цели 28 години заробен на тој проколнат остров, конечно се враќа дома во цивилизацијата. Под негова команда, што ја почитуваат покаените бунтовни морнари, бродот се одалечува од пустиот остров и конечно испловува кон Англија.
Comments
Post a Comment